De buitenkant van de afgebeelde mensen en dieren van Barbara Polderman is op zijn minst onorthodox te noemen. De huidbewerking is vervaardigd uit stoffen, en ambachtelijke textiele werkvormen. doeken, tapijtdelen, meubel- en gordijnstoffen, stropdassen en andersoortige linten verlenen de beelden een visuele rijkdom. Het samenstel van patronen, virtuoos in collegetechniek uitgevoerd, verleent de beelden een intrigerend uiterlijk. Andere beelden werken meer verontrustend en beklemmend. Associaties met verval en vergankelijkheid dienen zich aan. Afhangende slierten duiden op verval en vergankelijkheid. Keer op keer blijkt dat mens en dier in hun bekoorlijkheid ook kwetsbaar zijn. De natuur toont zich vaak grillig. Schoonheid en pijn liggen dicht bij elkaar. Voor Barbara Polderman is dit een vanzelfsprekend gegeven. De hangende stofrepen en draden vormen een sprekend voorbeeld van de verbeeldingskracht in haar werk.

Uit: Reflectie en Verlangen, Frank van de Schoor